BECERİKLİ KADINLARI İLE ÜNLÜ BİR KÖYÜN FESTİVAL HİKAYESİGökyüzünü kuşlar olmadan düşünebilir misiniz?
Başımı kaldırıp bulutlara doğru baktığımda irili ufaklı, renkli her cins kuşu görmek mutluluk verir bana.
Her gün her yerde cins cins kuşla birlikte yaşarız. Ama leyleklerin yeri bir başka...
Baharda gelip, sonbaharda bizi terk ediyorlar. Mart, Nisan aylarında grup grup gelip eski yuvalarına yerleşirler. Yavrularını yetiştirirler. Genç leylekler uçmaya başlayıp yuvayı terk ettikten sonra, kış yaklaşırken yine toplu göçle terk ederler bizi.
Bu göçü her zaman üzüntüyle seyreder, leyleklerin gelecek bahardaki gelişlerini de sabırsızlıkla beklerim. 50`li yıllarda, çocukluğumda oturduğumuz Gelibolu`nun bir köyünde evimizin bacasına yuva yapan leylekleri hatırlıyorum.
Sabahları uzun gagaları ile çıkardıkları sesler bizi çok eğlendirirdi. Ne yazık.. Beton yığınları içinde yaşayan bugünün çocukları leylekleri tanımıyor bile. Tak-tak seslerini hiç duymadılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder